Od Emriv C.D. Inkary

    Las rozbrzmiewał tysiącem ptasich głosów, a każdy z nich śpiewał inną melodię. Rośliny cicho szumiały poruszane delikatnym ciepłym wietrzykiem. Promienie słońca przedzierały się przez gęste korony drzew pragnąc dosięgnąć najgłębszych zakamarków lasu. Stawiałam powolne i spokojne kroki rozkoszując się zapachem pierwszych kwiatów i niczego się nie spodziewając. Na moim grzbiecie spoczywał prymitywny tobołek, na którego dnie znajdowało się już parę wiosennych ziół leczniczych. 

    Nieco po prawej dostrzegłam wystające z mchu fioletowe kwiatki. Na pierwszy rzut oka wydawały się być zwykłymi malutkimi roślinkami, ale z bliska można było dostrzec ciekawe szczegóły np. błyszczące niczym kryształki płatki. Już miałam zerwać kilka z nich kiedy nagły podmuch wiatru odwrócił moją uwagę. Szybko obróciłam się na pięcie i dostrzegłam Inkarę lądującą tak gwałtownie, że niemal wpadła w jedno z większych drzew.

- Inka, spokojnie! Coś stało?! - spytałam nieco zdziwiona bo zamiast podziwiać naturę ta wpada tak nagle do lasu niszcząc młoda trawę. 

Czekając aż wilczyca wreszcie złapie oddech spokojnie wyrównałam połamane przez nią kwiaty. 

- Bo... - wysapała wreszcie, a ja odwróciłam się do niej zainteresowana tym co może kiedyś z siebie wydusi. Ale spokojnie, ja miałam czas...

- Tak?

- Bo ta... Tamta wataha! 

Przyjrzałam jej się uważnie - Jaka wataha?

- Wataha Rozkładu... - wzięła ostatni głęboki wdech i wreszcie zaczęła mówić nie zacinając się - Ja tam byłam, dosłownie przed chwilą....

- Inka! - krzyknęłam nagle dopiero teraz zauważając spora ranę na jej boku.

- Co? A to! No właśnie bo jeden z tych wilków mi to zrobił. Oni planują atak! Na nas!

Inka? Mam nadzieję, że nie zepsułam ci pomysłu na ranę ;3