Od Jacoba

Kiedy zostałem już członkiem watahy postanowiłem się trochę rozejrzeć i poznać wilki, które tu mieszkają. Wyszedłem z lasu na rozległą łąkę na której stały dwie wilczyce rozmawiając wesoło. Chyba były bardzo zajęte rozmową bo nie zauważyły mnie mimo, że stałem trzy metry od nich. Rozmawiały o żywiołach, ale nic mi nie dało podsłuchiwanie gdyż nic, a nic nie rozumiałem jaki sens ma rozmowa. Pewnie musiałbym słuchać od początku albo być bardziej wyedukowany...

- Cześć - przywitałem się szczerząc zęby w uśmiechu - Jestem nowy i mam na imię Jacob ale możecie mi mówić Leo, a wy to...?

- Ja jestem Sunshine, a to moja przyjaciółka Rea - przedstawiła siebie i tą drugą brązowa wilczyca. O jej oczach można by powiedzieć, że świecą bo igrały w nich malutkie ogniki, nie ogniki to nie jest właściwe słowo... raczej świetliki. Zastanawiałem się więc czy nie jest przypadkiem wilczycą światła czy może też ognia jak ja? A ta druga, Rea? Biało-niebieska sierść i niebieski szal przywodziły na myśl wodę ale równie dobrze mogła być wilczycą wiatru, która lubi niebieski, albo dla zmyłki chodzi w niebieskim szaliku żeby wszyscy na pierwszy rzut oka myśleli, że jest wilczycą wody. Ponieważ moje rozumowanie było trochę zawiłe i "nawet" ja nie potrafiłem się w nim do końca połapać postanowiłem zapytać.

- Strzelam, że ty jesteś wilczycą światła - zwróciłem się do Sunshine po czym patrząc uważnie na Reę spytałem - A ty jesteś wilczycą wody czy powietrza?

Wadera popatrzyła na mnie tak jakbym nagle zrobił bardzo dziwną minę albo zmienił kolor ubarwienia na ostry róż.

- Nie widać od razu? - spytała - Myślałam, że każdy patrząc na mnie wie kim jestem.

- No niby tak... - westchnąłem - Ale nie do końca. Bo możesz na przykład po prostu lubić niebieski albo nie posiadać szala w innym kolorze czy też nosić niebieską chustkę dla tego, że chcesz, żeby inni błędnie myśleli z początku, że jesteś wilczycą wody.

- Aha - mruknęła nieco rozbawiona - Czy powinnam chodzić z czymś takim nad głową?

Z rzeki płynącej nieopodal uniosła się kula z wody i po zawiśnięciu nad głową Rei zrobiła się płaska, a na tafli wyglądającej jak szyba pojawiły się litery: JESTEM WILCZYCĄ WODY!

- Tak ci pasuje? - zaśmiała się kierując jednocześnie wodę z powrotem do rzeki.

- Hmm... - udawałem, że nie jestem zachwycony - Nie wiem czy to wystarczy... Co jeśli nie umiał bym czytać?

- Oooooo - jęknęła poirytowana - To miałbyś problem!

- Ale tak na serio to to z wodą było super! - zawołałem zmieniając machinalnie temat na ten bardziej mi odpowiadający.

- Przed chwilą pokazała mi inne sztuczki leprze nawet od tego - zachwyciła się Sun.

- Super - stwierdziłem z zachwytem - A ty, Sun, pokażesz mi coś fajnego? Jeszcze nigdy nie poznałem wilka światła i nie wiem co taki potrafi.

- Wież mi wiele - zaśmiała się Rea mrugając do przyjaciółki.

Rea? Sunshine?