Zatrzymałam się i odwróciłam.
- Dobra - uśmiechnęłam się. Sprytu nigdy za wiele.
Chwilę później szliśmy już w stronę mojej groty. Znajdowała się mniej więcej w centrum terenów Watahy Wspomnień i stanowiła dość charakterystyczne miejsce. Dla tego postanowiłam ją mu pokazać żeby się nie zgubił gdy będzie szukał swojej. Na terenach watahy znajdowało się sporo grot i nawet ja wszystkich nie znałam więc lepiej żeby sam poszukał sobie takiej w jakiej mu będzie wygodnie.
Szliśmy w ciszy - ja wpatrzona w książkę o magii ziemi, a on obok mnie rozglądającej się po lesie. Pytacie jak szlam i jednocześnie czytałam książkę? Oczywiście przedemną leciał niewielki płaski kamień służący za stolik.
- Uważaj - powiedział nagle Loure. Spojżałam pod łapy i zobaczyłam, że jeszcze krok a potknę się o kamień. Dobrze akurat o tym czytałam. Nie musiałam nic robić, a kamień sam sie przesunął robiąc mi przejście.
Po paru krokach Loure spytał z niesmakiem.
- Ty ciągle siedzisz w tych książkach?
- Nie, nie ciągle, ale często. Chcę być leprza niż jestem i wiedzieć jak najwięcej. W poprzedniej watasze zwykłe wilki nie chciały mnie uczyć magii ziemi więc pomyślałam, że sama to zrobię.
Loure?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz